Mischa Brendel
Hoe hard de Watersnoodramp van 1953 Zeeland trof, is, zeker voor de jongere generaties, met de huidige Deltawerken van Nederland moeilijk voor te stellen. Toch mogen we nooit vergeten hoe nietsontziend de kracht van water kan zijn en hoe kwetsbaar Nederland hier in feite voor is.
Het boek Atlas van de watersnood 1953 – Waar de dijken braken vertelt niet alleen het aangrijpende verhaal van de Watersnoodramp – overigens voor een deel door te putten uit een eerder verschenen boek van Kees Slager – maar toont dit ook aan de hand van luchtfoto’s die daags na de ramp zijn gemaakt om de omvang van de schade vast te stellen.
De bijna zakelijke weergegeven feiten vormen een schril contrast met de emotionele getuigenverklaringen, maar zijn zeker niet minder relevant. Want hoe cru het ook klinkt: het zijn juist die feiten die ingenieurs nodig hebben om een goede inschatting te krijgen van de omvang van de watersnood en om ons land ook in de toekomst te blijven behoeden voor dergelijke rampen.
Een apart deel van het boek gaat in op de wijze waarop de diverse lekken in de dijken zijn gerepareerd en wat hierbij kwam kijken. Voorkomen blijft natuurlijk altijd beter dan genezen, maar het is belangrijk om ook de kennis van de reparaties te behouden, iets wat dit boek duidelijk aantoont. (mb)
Atlas van de watersnood 1953 – Waar de dijken braken; Koos Hage; 192 pagina’s; € 29,90
