Gerald Schut
Jongere generaties staan minder afwijzend tegenover kernenergie dan de generaties die meeliepen in de demonstraties tegen kernkoppen in de jaren ’80. Het statige weekblad The New Yorker wijdt een lezenswaardige long read aan The Activists Who Embrace Nuclear Power: een bonte verzameling milieuactivisten, die zich juist omwille van het milieu sterk maken voor kernenergie.
Bijvoorbeeld Heather Hoff en Kristin Zaitz van de ngo Mothers for Nuclear. Beiden groeiden op in de traditionele anti-nucleaire milieubeweging, maar raakten eenmaal werkzaam bij kerncentrales overtuigd van de relatieve veiligheid van kernenergie. In de reportage leggen ze al kolvend op de achterbank van de auto uit dat kerncentrales hun PR niet op orde hebben: juist de nadruk op veiligheid wekt angst op. Vliegmaatschappijen maken ook geen reclame met hun geringe aantal ongelukken.
Jessica Lovering van het pro-nucleaire Good Energy Collective hoopt dat het persoonlijke verhaal van deze hippie-achtige buitensportmoeders ‘de industrie humaniseert.’ De Finse Lida Ruishalme van de Europese tak van Mothers for Nuclear in Zwitserland wil de indruk recht zetten dat ‘voorstanders van kernenergie, oude witte mannen zijn, die ervan houden omdat het technisch cool is.’
In 2018 voorspelde de doorgaans kern-sceptische Union of Concernerd Scientists dat de cumulatieve CO2-emissie van Amerikaanse elektriciteit tot 2035 met 4 tot 6 % zou stijgen door de geplande sluiting van acht kerncentrales.
