Mischa Brendel
Dit is mijn laatste commentaar als redactiecoördinator van TW.
Ruim elf jaar geleden startte mijn aandeel in het maken van een mooi vakblad, maar nu vind ik het tijd voor nieuwe uitdagingen. Ooit begon ik bij TW – toen nog Technisch Weekblad – als webredacteur. Dat was toen nog een aparte functie. Als groentje met alleen mijn stage-ervaring, en natuurlijk mijn opleiding om op terug te vallen, boog ik mij over – met name – persberichten om op basis daarvan nieuwsberichten te schrijven voor de website van Technisch Weekblad.
Maar de tijden veranderden: mijn ervaring groeide, maar ook online en social media gingen een grotere rol spelen. De rol van webredacteur verdween en ik werd een volwaardig vakredacteur, die – net als de andere TW-redacteurs – zijn eigen stukken ook online plaatste en op social media verspreidde.
Niet alleen de techniek moet innoveren, maar ook een blad moet dat doen. Het cliché ‘stilstand is achteruitgang’ is nu eenmaal een cliché omdat er een kern van waarheid in schuilt. Ook dit blad onderging gedurende de jaren dat ik er heb gewerkt de nodige veranderingen. Online werd belangrijker en social media nam een prominentere rol in; ons salarisonderzoek groeide in omvang; de traditionele abonnementen werden minder belangrijk en events juist belangrijker. Van die laatste hebben we er net weer een gehad: het 3i-Event. Vorig jaar stond ik zelf aan de wieg van dit evenement. Het is mooi om te zien hoe dergelijke innovatieve ideeën uitgroeien en langzaamaan volwassen worden.
Uiteraard slaan ook wij de plank wel eens mis: falen hoort nu eenmaal bij innoveren. De kunst is om te leren van je fouten en vervolgens weer verder te gaan en om niet bij de pakken neer te gaan zitten.
Het is makkelijk om te blijven doen waar je goed in bent; het is immers vertrouwd en dat schept een gevoel van veiligheid. Maar dat is een denkfout, een die ook vele bedrijven hebben gemaakt. Zo achtten bijvoorbeeld diverse fabrikanten van fotocamera’s en -benodigdheden zich veilig in hun niche. Totdat de digitale camera kwam. Dus inderdaad: stilstand is achteruitgang, of in dit geval zelfs ondergang.
Ook mensen moeten innoveren en voor mij is nu de tijd aangebroken om dit te doen. Ik heb mooie tijden gekend bij dit vakblad en zal – in een andere vorm – ook met plezier blijven bijdragen aan TW. Maar ik wil ook wat meer terug naar mijn ‘roots’ in de biologie. Daarnaast wil ik ook nieuwe dingen gaan proberen en ontdekken. Niet meteen compleet het roer om, maar op zijn minst een kleine koerswijziging.
Ik heb heel veel geleerd in mijn tijd bij TW en ook veel mooie dingen mogen zien en doen. Met name mijn bezoeken aan de deeltjesversneller LHC in Genève en de Meyerwerft in Papenburg staan bij mij op het netvlies gedrukt. Mooie momenten waar ik graag aan terugdenk. En ik weet ook zeker dat ik met deze nieuwe weg die ik insla nog veel meer mooie momenten ga meemaken, spannende dingen ga zien en nieuwe dingen ga leren. Voor mij is het tijd voor wat zelfinnovatie.
