Erwin Boutsma
Het gaat wat ver om Operation Desert Storm een ruimteoorlog te noemen, maar zeker is dat het de eerste oorlog is waarbij het op satellieten gebaseerde gps zo’n bepalende rol heeft gespeeld.
De invloed van het global positioning system was misschien wel groter dan die van de gevierde M1A1 Abrams-tank en de illustere Apache-gevechtshelikopter, zo betoogt New Scientist in een lang, maar uitermate boeiend artikel.
Ondanks het succes was het naar moderne maatstaven behelpen met deze vroege gps-infrastructuur. Slechts 19 uur per dag was er voldoende dekking voor efficiënte navigatie en de foutmarge was zo’n 16 m. Militaire gps-apparatuur was bovendien schaars: slechts 3.000 ontvangers waren beschikbaar voor 40.000 tanks, pantservoertuigen en artillerie. ‘You would hear stories about Air Force, Navy and Army personnel having mom and dad send them civilian gps receivers so they could find their way out there’, vertelt een oud-commandant.
Ook de achilleshiel van gps werd direct duidelijk, toen de Irakezen ontdekten dat het signaal vrij eenvoudig te storen was. DARPA is daarom al jaren bezig met onderzoek om de afhankelijkheid van gps te verkleinen.
