Mischa Brendel
Op 3 juni presenteerde de negentienjarige TUD-student Boyan Slat de resultaten van een haalbaarheidsstudie van zijn project The Ocean Cleanup, een initiatief om de oceanen te ontdoen van plastic afval. Conclusie: The Ocean Cleanup is zowel technisch als financieel haalbaar.
Slats idee behelst het plaatsen van drijvende recyclestations op verschillende plaatsen in de oceanen. Aan deze V-vormige platforms, die met polyester kabels aan de oceaanbodem worden verankerd, zitten aan beide zijden armen die in de uiteindelijke versie van de installatie elk ongeveer 50 km lang moeten worden. De drijvende armen steken tot een diepte van circa 3 m in het water, zodat plastic tegen de armen aan drijft en door zeestromen en wind richting het platform wordt gevoerd. Daar aangekomen zuigt een slurrypomp het water met kleine plastic deeltjes op en verwijdert deze uit het water in een centrifuge. Het plastic wordt in een buffer opgeslagen. Grotere stukken plastic worden met een lopende band uit het water gevist en vermalen. Ook dit plastic eindigt in de buffer, die eens in de 1,5 maand met een tanker leeggehaald moet worden.
Het creëren van flexibele maar stevige barÂrières vormde een uitdaging. Proeven toonden aan dat bij lengtes groter dan 1,5 km het water met daarin het plastic over en onder de barrières zou kunnen stromen. Slat: ‘Toen dachten we: waarom scheiden we de spankabels niet van de barrières? We hebben vervolgens de kabels 30 m onder de barrières geplaatst en deze om de 60 m met een kabel aan de barrières verbonden, en dat bleek uitstekend te werken.’
De volgende stap is volgens Slat het opzetten van een grootschalige pilotinstallatie.
