Ellen den Broeder-Ooijevaar
Heel lang geleden speelde ik hem na met een handdoek om mijn schoudertjes, bij elkaar gehouden door een wasknijper: Ridder Floris. Mijn vriendje speelde Sindala. Hoe fantastisch was die korte televisieserie waarbij op geen enkele manier gebruik werd gemaakt van digitale special effects. En hoe geweldig en knap en leuk was ridder Floris voor een meisje van zes…
Dat meisje is inmiddels een aantal decennia verder en werd, net zoals zovelen, opgeschrikt door het overlijden van Rutger Hauer. Alle media (wereldwijd) stonden bol van dit verdrietige nieuws. Wat mij enorm opviel in alle berichtgevingen is het feit dat er slechts een tijdspanne van dertien jaar is tussen de korte televisieserie Floris en Sindala en de film Blade Runner. In beide speelde wijlen Hauer een belangrijke rol.
Blade Runner speelt zich af in Los Angeles. De wereld is door vervuiling en overbevolking in verval geraakt. De mens is de (nabije) ruimte gaan koloniseren. Om het leven in mensonvriendelijke omgevingen mogelijk te maken, maar ook om hemelobjecten te ontginnen, zijn androïden ontwikkeld. Let even op: de film kwam in 1982 uit en speelde zich af in 2019.
En nu, 37 jaar later is het zomaar echt 2019. Blade Runner voorzag hier en daar al in het tijdperk waar we ons nu in bevinden. Van alle technologische ontwikkelingen van vandaag is sensortechnologie een van de meest doorgevoerde bewegingen. Niet alleen in de industrie, maar ook in openbare ruimten, denk maar aan smart cities. En het Internet of Things is allang niet meer weg te denken. Ik voorzie dat wij thuis binnenkort de koelkast vervangen door eentje die zelf communiceert met de supermarkt wanneer de boter op is.
De androïden in Blade Runner waren in staat om datasets te analyseren en te interpreteren waartoe we als mens niet in staat zijn. Vandaag noemen we dat Big Data en kunstmatige intelligentie.
Ook blockchain neemt een vlucht. Maar de mooiste technologische ontwikkelingen zitten wat mij betreft in zogenoemde human enhancement. Daarbij worden menselijke mogelijkheden uitgebreid. Ik denk dan aan Niel Harbisson, die dankzij technologie zijn zintuigen heeft kunnen uitbreiden. Hij was kleurenblind, maar kan nu kleuren horen via een schedelimplantaat.
Wat brengt de toekomst ons? Misschien vertelt Blade Runner 2049, het vervolg op de film uit 1982, het ons wel. Het is een verhaal over mens en machine gesitueerd in Los Angeles anno 2049, waarin de natuur is uitgeput en het leven een survivaltocht is. In de film wordt er gevlogen over een gigantische metropool gehuld in smog, waarin reclames als 3D-hologrammen tegen je praten en waarin agent K samen met zijn vriendin Joy, ook een hologram, zijn afkomst onderzoekt. Een androïde en een hologram als geliefden, over dertig jaar zo gek niet meer?
Rutger Hauer vond een vervolg op zijn succesvolle Blade Runner niet nodig, maar ik vind het fantastisch als iemand mijn pen (waarschijnlijk eentje op een scherm) in 2049 ter hand neemt en eens mijmert over wat er uit Blade Runner 2049 werkelijkheid is geworden.
Rutger Hauer in DWDD.
Ellen den Broeder zal dit jaar twaalf keer een gastcolumn schrijven – en de vele facetten en het belang van onderhoud en asset management in onze samenleving belichten.
