Rijkert Knoppers
Recensie: tendentieus boek vliegt hier en daar uit de bocht.
Een verdere groei van waterkrachtcentrales valt in de toekomst niet te verwachten, want er zijn onvoldoende geschikte rivieren. Deze constatering komt van Bart Coenen, een van de auteurs van het onlangs verschenen boek Ecomodernisme.
Deze bevinding contrasteert sterk met de cijfers van anderen. Volgens de International Energy Agency en onderzoek van Purdue University (PDF) zijn alleen al in de Verenigde Staten 5.677 locaties geschikt voor nieuwe waterkrachtcentrales of uitbreiding van bestaande centrales, samen goed voor 30.000 MW extra vermogen.
Het is een slordige argumentatie in het boek, en helaas staat die niet op zichzelf. Zo staat in hetzelfde hoofdstuk een betoog waarom elektriciteit uit waterkracht nooit voldoende achtervang kan vormen voor elektriciteit uit zon en wind, ‘want waterkracht levert maar 2,4 % van de energie in de wereld’. Dat nu ineens de term ‘energie’ wordt gebruikt in dit hoofdstuk over elektriciteit komt de auteurs goed uit om de argumentatie kracht bij te zetten, want de bijdrage van waterkracht aan de wereldwijde energievoorziening is natuurlijk lager dan aan de wereldwijde elektriciteitvoorziening. Dit nodeloos door elkaar gebruiken van grootheden om een punt te maken is tendentieus en ondergraaft de geloofwaardigheid van het boek.
Verder zou volgens Coenen voor wind- en zonne-energie veel ruimte nodig zijn. Maar zolang de discussie niet gaat over wélke ruimte, is dit een loze kreet. Het maakt immers veel uit of het gaat om een windmolen in een stedelijk gebied of om een zonnecentrale in de Sahara.
In een ander hoofdstuk staat vermeld dat zonnepanelen in Burkina Faso in de regentijd wekenlang nutteloos zijn. Als dat werkelijk zo ernstig is, hoe is dan te verklaren dat in dat land momenteel de grootste pv-centrale (33 MW) van de Sahel in aanbouw is (iets wat het boek overigens niet noemt)? Zouden ze in Afrika echt geen kosten-batenanalyses hanteren? Waarom komt eigenlijk de mogelijkheid tot energiebesparing nergens als positieve maatregel ter sprake?
Al deze slecht beargumenteerde redeneringen rondom milieu en energievoorziening maken dat dit boek nauwelijks serieus te nemen is.
