Mischa Brendel
Groot nieuws op 22 maart: Shell wil weer investeren in windenergie.
Het fd kwam op basis van anonieme bronnen naar buiten met het bericht dat de olie- en gasgigant mee wil bieden bij de komende tender van de Nederlandse overheid voor grote windparken nabij de Zeeuwse kust. Shell zelf laat er weinig over los. De enige officiële berichtgeving is één regel in het jaarverslag van het bedrijf (vertaald vanuit het Engels): ‘Reflecterend op de langetermijntrend in de groei in de vraag voor koolstofarmere energie, hebben we de intentie om investeringen te doen in grootschalige en commerciële vormen van koolstofarmere technologie en energie, zoals aardgas, CCS, biobrandstoffen, wind en zonne-energie.’
Het is natuurlijk opmerkelijk dat Shell weer teruggaat naar duurzame energie, waar het dit niet zo heel lang geleden nog publiekelijk de rug toekeerde – zo draaide het zijn eigen divisie Shell Solar in 2006 de nek om en vorig jaar nog verkocht het bijna zijn volledige belang in het Japanse zonnepanelenbedrijf Showa Shell. Bovendien hield het bedrijf, ondanks druk van enkele aandeelhouders zoals ABP, het Noorse staatsfonds en de organisatie Follow This van TW-freelancer Mark van Baal, tot nu toe stug vast aan uitsluitend investeren in gas en olie en niet in duurzame energie.
Ik vermoed echter dat de voornaamste reden van alle media-aandacht is dat men Shell toch beschouwt als hét gezicht van de olie-industrie. Dus als zelfs Shell zijn heil gaat zoeken in alternatieven, dan moet het met de olie- en gasmarkt wel heel beroerd gesteld zijn, toch?
En Shell is niet de enige: op 30 maart wist de Volkskrant te melden dat Suncor, een van de grootste Canadese olie- en gasbedrijven dat onder andere teerzandvelden exploiteert, miljardeninvesteringen wil doen in zonne- en windparken.
Idealisten zullen wellicht denken dat het druk blijven zetten op de olie- en gasmaatschappijen eindelijk zijn vruchten afwerpt: de aan(deel)houder wint. En ook ik ben in dat opzicht een idealist: ik heb mijn Shell-aandeel ook in beheer bij Follow This. Waarschijnlijker is het echter dat door de langdurige lage olieprijs de tien jaar geleden nog als te weinig winstgevend aangeduide duurzame energiemarkt nu eindelijk een serieus alternatief begint te worden voor de olie- en gasconcerns. Subsidies gaan tegenwoordig naar initiatieven voor duurzame energie; overheden beginnen te buigen voor de maatschappelijke druk om te vergroenen en proberen op hun beurt de grote olie- en gasconcerns tot verduurzaming te bewegen – al ontvangen de meeste overheden nog hoog dividend op aandelen in deze zelfde concerns, om nog maar te zwijgen van de accijnsinkomsten op fossiele brandstoffen.
Kortom: het is waarschijnlijk gewoon de markt die druk zet op de Shells en Suncors van de wereld en niet zozeer de idealistische aandeelhouders. Maar so what, het eindresultaat is hetzelfde: de grote gas- en olieconcerns stappen weer in duurzame energie. Totdat de olieprijs weer stijgt, vrees ik.
