Jan Spoelstra
Dit weekend staat er weer een Formule 1 Grand Prix op het programma. Illegale flexibele achtervleugels zijn nu een heet hangijzer in de paddock. Het is fascinerend om het ingenieursspelletje dat achter deze sport zit te blijven volgen.
Bij hoge snelheid zou de achtervleugel van Red Bull Racing doorbuigen en/of achteroverkantelen onder de hoge krachten. Dat reduceert vervolgens de luchtweerstand bij hoge snelheden. Bij lagere snelheden komt de achtervleugel weer omhoog, voor meer downforce in de bochten, bij het remmen en bij het uitaccelereren. Tenminste, daar klaagt concurrent Mercedes over.
Maar de F1 kent strenge tests voordat je een auto de baan op mag sturen, en zo wordt er in totaal 4.000 Newton aan de vleugels gehangen, en mogen de vleugels niet te ver, en zeker niet ‘non-lineair’ vervormen. Vooral dat laatste staat nu ter discussie. Wat als een vleugel zich tot de maximale belasting tijdens deze load tests lineair gedraagt en binnen marge blijft, maar pas daarboven extra vervormd?
Dat trucje lijkt Red Bull nu gevonden te hebben volgens de concurrentie, en de internationale motorsport federatie FIA heeft actie ondernomen. Zo reden de bolides tijdens het GP-weekend van Baku met ronde stickers op de vleugels rond om met videobeelden vast te stellen of de vleugels doorbuigen. Vanaf de GP van Frankrijk dit weekend staat het de FIA vrij om 50% meer gewicht aan de vleugels te hangen tijdens de load tests, op zoek naar non-lineair gedrag ven de vleugels.
Maar uiteindelijk kun je nooit volledig onvervormbare constructies eisen, want dan kun je hoge krachten en vibraties niet opvangen. Ik moet dan denken aan het uitzicht dat ik eens had op een heftig buigende vliegtuigvleugel tijdens turbulentie. Ik hield me vast aan de wijsheid ‘Wat buigt, barst niet’. Er zal altijd een grijs gebied in de F1 regels blijven, en wie daar het verst in doordringt zonder gepakt te worden, heeft een voordeel.
