Patrick Marx
Cubesat Qarman duikt over een half jaar, met zijn kurken hitteschild voorop, in de atmosfeer van de aarde. De reis start in de tweede helft van februari vanuit het International Space Station. De 10x10x30 cm metende Qarman valt vervolgens rustig terug naar de aarde. Ingenieurs van het Belgische Von Karman Institute en ESA bestuderen het spontane verval van de omloopbaan. Met de meetgegevens toetsen ze modellen voor het voorspellen van het baanverval van bijvoorbeeld ruimteschroot.
Het tweede doel van Qarman is een test van het kubusvormige hitteschild gemaakt van een composiet bestaande uit kurkgranulaat en fenolhars. Tijdens de vurige terugkeer in de dampkring zwelt het kurk op en verkoolt. Vlokken verkoolde kurk laten los waarbij ze warmte afvoeren. Om de duikvlucht te stabiliseren staan de zonnepanelen van Qarman onder slechts een kleine hoek ten opzichte van de satelliet. Het geheel duikt als een badminton shuttle de dampkring in, waarna de instrumenten een paar minuten de tijd hebben om hun data te versturen, voordat Qarman te pletter slaat, waarschijnlijk ergens in zee.
Hoe opmerkelijk het gebruik van kurk als hitteschild ook klinkt, de toepassing in de ruimtevaart is niet nieuw. De Portugese fabrikant van het hitteschild, Amorim, is al sinds de jaren ‘60 van de vorige eeuw actief in de ruimtevaart. Ruimtevaartbedrijven lijken kurk steeds meer te omarmen. ESA’s experimentele onbemande ruimtevliegtuig IXV, bijvoorbeeld, vloog met een hittebestendige kurken bekleding. De neuskegel van de nieuwe Vulcan raket van het Amerikaanse United Launch Alliance krijgt aan de buitenkant een laagje kurk composiet materiaal als thermische isolatie.
